Na ialba no que Acuario emerxe en apoxco E o Cisne planea paseniño entre a Aguia e o Pegaso O Dragón arrodea con furia ao Carro aló alto Mentres a Frecha persegue ao Zorro con celestial precisión Con Mercurio inscrito en Capricornio, sona a Lira en Vega Do nigromante que inicia o sendeiro do que espreita. E a vida que percorre coma a peste putrafacto As paraxes recónditas da mortal existencia humana Entre alquimicas substancias en grimorios de linguaxes xa caladas Verbas arcanas e imercetibles sons que inician a fin inevitable. Facianas que se entrugan coma metais enferruxados No autoengano da inmortalidade cara a Nada Visións oniricas de felicidade entre ratas de risas infectadas Doentes remordementos de sonos incumpridos no cemiterio de pedro inquebrantable. No noite na que a lúa alumea o afiar de gadañas O Primixenio guiará a miña sombra con cánticas de indescifrable harmonia