patrze
ból ból zatopiony w oceanie porcelanowych kul wypełnionych pomysłami
tak jak pszczołami ul
wypierdzielony na kanapie niczym król
leżę
lekki jak kurze pierze
cisza niczym w operze
patrze zerkam
i oczom nie wierze,
późnym popołudniem
biba słów na papierze,
szczerze troche mi zakłucają spokój,
kurzą alfabetycznie jakby w amoku,
późnym popołudniem aż mi osiwiał pokój,
co za siekiera łza się kręci w oku,
rozmowy między wyrazami chyba w toku,
a ja przesuwając obraz wzroku
dostrzegam ją gdzieś tam zupełnie zboku
mam roproszone myśli niczym na jawie,
a ona jak przestraszona
popija kawe,
gdzieś lukając nie mieszając się w zabawę, teoretycznie przegrzeczna dziewczynka
oświetlona ultrafioletem mimika
słodka jak malinka,
późnym popołudniem stojąc wygląda już nie tak cudnie, figlala ledwo się trzyma,
na nogach po zawieszana, jak kukiełka na linkach
twarz pobladła niczym bulinka,
oczka ukośne- to chyba c****a,
przyozdobiona duperelami jak choinka,
późnym popołudniem często się za nimi chowa pozasłaniana przez trzy słowa,
późnym popołudniem Częstochowa,
późnym popołudniem Częstochowa,
późnym popołudniem siedze i piszę,
biba wyrazów zakłuca ciszę,
ściany pękają gdzieniegdzie niczym klisze,
czy to paranormalne czy to śni się ?
późnym popołudniem ide i myśle,
ślepy na kłótnie myśli i w umyśle śle uśmiech muśnie cię, nie uśniesz, już wiesz. późnym popołudniem ide ide noga za nogą jak wdech i wydech ide swoją drogą, przez Atlantyde ide i widze piękno i ohydę, każdy incydent jak rtęć umyka w moemncie, gdy go dotykam- znika śnieg, cieć, pęknięcie chodnika,
ide oi zdjęcie za zdjęciem pstrykam,
temu miastu bez ryzyka, pełen zastój,
stój! poczekaj poczym poczuj nastrój-
galaktyka i ziarenko piasku-
nie ma nas tu poskładanych z kontrastów,
czerń onyksu,
biel alabastru,
cóż teraz już bez balastu,
ide ide trzymam czas w potrzasku
ból ból zatopiony w oceanie porcelanowych kul wypełnionych pomysłami
tak jak pszczołami ul
wypierdzielony na kanapie niczym król
leżę
lekki jak kurze pierze
cisza niczym w operze
patrze zerkam
i oczom nie wierze,
późnym popołudniem
biba słów na papierze,
szczerze troche mi zakłucają spokój,
kurzą alfabetycznie jakby w amoku,
późnym popołudniem aż mi osiwiał pokój,
co za siekiera łza się kręci w oku,
rozmowy między wyrazami chyba w toku,
a ja przesuwając obraz wzroku
dostrzegam ją gdzieś tam zupełnie zboku
mam roproszone myśli niczym na jawie,
a ona jak przestraszona
popija kawe,
gdzieś lukając nie mieszając się w zabawę, teoretycznie przegrzeczna dziewczynka
oświetlona ultrafioletem mimika
słodka jak malinka,
późnym popołudniem stojąc wygląda już nie tak cudnie, figlala ledwo się trzyma,
na nogach po zawieszana, jak kukiełka na linkach
twarz pobladła niczym bulinka,
oczka ukośne- to chyba c****a,
przyozdobiona duperelami jak choinka,
późnym popołudniem często się za nimi chowa pozasłaniana przez trzy słowa,
późnym popołudniem Częstochowa,
późnym popołudniem Częstochowa,
późnym popołudniem siedze i piszę,
biba wyrazów zakłuca ciszę,
ściany pękają gdzieniegdzie niczym klisze,
czy to paranormalne czy to śni się ?
późnym popołudniem ide i myśle,
ślepy na kłótnie myśli i w umyśle śle uśmiech muśnie cię, nie uśniesz, już wiesz. późnym popołudniem ide ide noga za nogą jak wdech i wydech ide swoją drogą, przez Atlantyde ide i widze piękno i ohydę, każdy incydent jak rtęć umyka w moemncie, gdy go dotykam- znika śnieg, cieć, pęknięcie chodnika,
ide oi zdjęcie za zdjęciem pstrykam,
temu miastu bez ryzyka, pełen zastój,
stój! poczekaj poczym poczuj nastrój-
galaktyka i ziarenko piasku-
nie ma nas tu poskładanych z kontrastów,
czerń onyksu,
biel alabastru,
cóż teraz już bez balastu,
ide ide trzymam czas w potrzasku