Domino! Domino!
To piosenka o złym Dominiku.
Kiedy dziś słyszę ją,
serce znów jest szkatułką z muzyką.
Znów u stóp mi padł
klucz do tamtych lat -
dawnych lat - kiedy to
taki modny był walc „Domino".
Ten Dominik z paryskiej piosenki był zły
i dziewczynę z piosenki przyprawiał o łzy.
Gdzieś tam chadzał,
z kimś ją zdradzał
i zawadzał
też o bar.
Ale kiedy powracał - w ramiona tak brał,
jakby jedną jedyną na świecie ją miał.
Przebaczała,
całowała
i szeptała:
„Domino".
Domino! Domino!
To nie gra ani strój z pantomimy.
Domino! Domino!
To jest skrót od imienia Dominik.
Śpiewający ślad -
wracający kształt
tamtych lat, kiedy to
taki modny był walc „Domino".
I ta myśl,
jedna myśl
gdy ten walczyk odzywa się dziś:
czy i ty słyszysz go?
Domino! Domino! Domino!
To piosenka o złym Dominiku.
Kiedy dziś słyszę ją,
serce znów jest szkatułką z muzyką.
Znów u stóp mi padł
klucz do tamtych lat -
dawnych lat - kiedy to
taki modny był walc „Domino".
Ten Dominik z paryskiej piosenki był zły
i dziewczynę z piosenki przyprawiał o łzy.
Gdzieś tam chadzał,
z kimś ją zdradzał
i zawadzał
też o bar.
Ale kiedy powracał - w ramiona tak brał,
jakby jedną jedyną na świecie ją miał.
Przebaczała,
całowała
i szeptała:
„Domino".
Domino! Domino!
To nie gra ani strój z pantomimy.
Domino! Domino!
To jest skrót od imienia Dominik.
Śpiewający ślad -
wracający kształt
tamtych lat, kiedy to
taki modny był walc „Domino".
I ta myśl,
jedna myśl
gdy ten walczyk odzywa się dziś:
czy i ty słyszysz go?
Domino! Domino! Domino!