Het eiland in de verte, waar ik zo menig keer
ten anker ben gekomen, beschut voor de woedende zee
Ik zie de hoge duinen, het vuur daarboven uit
ik weet daar is de haven,de luwte van de ree
Ik weet ik kan niet anders, de reis gaat eens voorbij
maar alles wordt zo donker, wat helder was voor mij
Toch lijkt het uren later, of ik de stormwind door
nog steeds verwaaide stemmen, van vroeger eiland hoor
Het eiland in de verte, waar ik beschut tegen de wind -
kom hier kom in mijn armen, een veilige haven vind
Maar nee ik kan niet anders, ik heb de stem gehoord
o nee ik kan niet anders, de steven naar de noord
Naar waar de storm de gronden, in witte waanzin slaat
ik kan niet anders - verder -, het gaat zoals het gaat
Het eiland in de verte, waar ik zo menig keer
ten anker ben gekomen, ik kom er nimmermeer
ten anker ben gekomen, beschut voor de woedende zee
Ik zie de hoge duinen, het vuur daarboven uit
ik weet daar is de haven,de luwte van de ree
Ik weet ik kan niet anders, de reis gaat eens voorbij
maar alles wordt zo donker, wat helder was voor mij
Toch lijkt het uren later, of ik de stormwind door
nog steeds verwaaide stemmen, van vroeger eiland hoor
Het eiland in de verte, waar ik beschut tegen de wind -
kom hier kom in mijn armen, een veilige haven vind
Maar nee ik kan niet anders, ik heb de stem gehoord
o nee ik kan niet anders, de steven naar de noord
Naar waar de storm de gronden, in witte waanzin slaat
ik kan niet anders - verder -, het gaat zoals het gaat
Het eiland in de verte, waar ik zo menig keer
ten anker ben gekomen, ik kom er nimmermeer