Μη μου ζητάς έτσι απλά να σε ξεχάσω
Κι ούτε θα τρέξω ποτέ μου εγώ για να σε φτάσω
Τα λάθη που έγιναν και τώρα δεν αλλάζουν
Στο παρελθόν σου λέω άστα να κουρνιάζουν
Είμαι εδώ και η ψυχή μου σου φωνάζει
Πως σ΄ αγαπά κι αυτό να ξέρεις δεν αλλάζει
Περνά ο καιρός κι είναι μωρό μου αμαρτία
Να ήμαστε χώρια, είναι τυραννία.
Είσαι η αναπνοή μου, το ζεστό φιλί μου
Και ο πυρετός που με ξυπνάει τη νύχτα
Κάνε με ξανά δικιά σου μες΄ την αγκαλιά σου
Είναι γραμμένη η δική μου μοίρα.
Πώς να στο πω, μονάχα εσύ όταν μ΄ αγγίζεις
Το σώμα μου όλο καταφέρνεις κι ηλεκτρίζεις
Προσπάθησα και μ΄ άλλους να σε ξεπεράσω
Και σ΄ άλλες αγκαλιές πήγα για να φωλιάσω.
Μα δεν μπορούσα όλα μου φαινόταν ξένα
Γιατί τα πάντα σύγκρινα με σένα
Γίνε βροχή και βρέξε τα ξερά μου φύλλα
Τα΄ απωθημένα άσε και για αγάπη μίλα.
Πώς να στο πω ποιο καθαρά έχεις μάτια και βλέπεις
Πέρασα απ΄ άλλες αγκαλιές μα δεν έχουν ότι έχεις
Ότι κι αν γίνει πρέπει ο κύκλος μας να κλείσει
Ροή πρέπει να βρούμε κι ο τροχός να γυρίσει
βαλε μια νότα ξανά στη σιωπή του μυαλού μου
πρώτο ρόλο ξανά βάλε στα ταξίδια του νου μου
κοιτά με πάλι όπως θέλω και δες πόσο έχω αλλάξει
είδα ζόρικους καιρούς κι όλα όσα μου ΄χαν τάξει
στο βιβλίο μας λοιπόν έχω άσπρες σειρές
και στο τέλος εσύ φτίαξ΄ το όπως θες.
Μονάχα αλήθεια χωράει μην προσποιείσαι
Εγώ καλέ μου έχω δηλώσει ότι είσαι...
Και να θες να πας αλλού και να αράξεις
Αν βρεις άλλη ευκαιρία μην σταθείς να την αρπάξεις
Το ξέρω πως το στίγμα μου θα μένει χαραγμένο
Γλυκό και όμορφο κοίτα μη γίνει απωθημένο
στο βιβλίο μας λοιπόν έχω άσπρες σειρές
και στο τέλος εσύ φτίαξ΄ το όπως θες.
Μονάχα αλήθεια χωράει μην προσποιείσαι εγώ καλέ μου έχω δηλώσει ότι είσαι...
Κι ούτε θα τρέξω ποτέ μου εγώ για να σε φτάσω
Τα λάθη που έγιναν και τώρα δεν αλλάζουν
Στο παρελθόν σου λέω άστα να κουρνιάζουν
Είμαι εδώ και η ψυχή μου σου φωνάζει
Πως σ΄ αγαπά κι αυτό να ξέρεις δεν αλλάζει
Περνά ο καιρός κι είναι μωρό μου αμαρτία
Να ήμαστε χώρια, είναι τυραννία.
Είσαι η αναπνοή μου, το ζεστό φιλί μου
Και ο πυρετός που με ξυπνάει τη νύχτα
Κάνε με ξανά δικιά σου μες΄ την αγκαλιά σου
Είναι γραμμένη η δική μου μοίρα.
Πώς να στο πω, μονάχα εσύ όταν μ΄ αγγίζεις
Το σώμα μου όλο καταφέρνεις κι ηλεκτρίζεις
Προσπάθησα και μ΄ άλλους να σε ξεπεράσω
Και σ΄ άλλες αγκαλιές πήγα για να φωλιάσω.
Μα δεν μπορούσα όλα μου φαινόταν ξένα
Γιατί τα πάντα σύγκρινα με σένα
Γίνε βροχή και βρέξε τα ξερά μου φύλλα
Τα΄ απωθημένα άσε και για αγάπη μίλα.
Πώς να στο πω ποιο καθαρά έχεις μάτια και βλέπεις
Πέρασα απ΄ άλλες αγκαλιές μα δεν έχουν ότι έχεις
Ότι κι αν γίνει πρέπει ο κύκλος μας να κλείσει
Ροή πρέπει να βρούμε κι ο τροχός να γυρίσει
βαλε μια νότα ξανά στη σιωπή του μυαλού μου
πρώτο ρόλο ξανά βάλε στα ταξίδια του νου μου
κοιτά με πάλι όπως θέλω και δες πόσο έχω αλλάξει
είδα ζόρικους καιρούς κι όλα όσα μου ΄χαν τάξει
στο βιβλίο μας λοιπόν έχω άσπρες σειρές
και στο τέλος εσύ φτίαξ΄ το όπως θες.
Μονάχα αλήθεια χωράει μην προσποιείσαι
Εγώ καλέ μου έχω δηλώσει ότι είσαι...
Και να θες να πας αλλού και να αράξεις
Αν βρεις άλλη ευκαιρία μην σταθείς να την αρπάξεις
Το ξέρω πως το στίγμα μου θα μένει χαραγμένο
Γλυκό και όμορφο κοίτα μη γίνει απωθημένο
στο βιβλίο μας λοιπόν έχω άσπρες σειρές
και στο τέλος εσύ φτίαξ΄ το όπως θες.
Μονάχα αλήθεια χωράει μην προσποιείσαι εγώ καλέ μου έχω δηλώσει ότι είσαι...