Ja chcę żyć i spełniać sny, niczym się nie martwić
Kochać wszystkie dni, każdy z nich jak ostatni
Ale jeśli dziś miałby być koniec biografii
Otrzyj łzy, całego siebie przelałem na kartki
Wiesz wróćmy wstecz gdy miałem dużo mniej lat
I przed każdym koncertem nie mogłem usnąć ze dwa dni
Pisząc tekst wyjmowałem książkę do geografii
Udając, że się uczę by zobaczyć uśmiech matki
Zanim pojawił się dynamiczny shure i ślady
Powiedziałbym, że napisałem stek bzdur do szuflady
Nie, to był stek prawdy, styl nie trzymał się kupy
Każdy tekst miał wady, ale nie był do dupy
To był nałóg, wiesz, któremu musiałem ulec
I każdy wers przeżywałem bardziej niż maturę
I dotąd jest tak i to się nie zmienia
Poznałem
Siwersa i wszystko nabrało brzmienia
Los pognał do roboty, zgodziłem się chyba tylko po to
Aby wreszcie kupić dobry mikrofon
Teraz ciągle pracuję, jak nie śpię robię muzykę
Albo wbijam gwoździa na zjeździe w kolejny weekend
[x2]
Ja chcę żyć i spełniać sny, niczym się nie martwić
Kochać wszystkie dni, każdy z nich jak ostatni
Ale jeśli dziś miałby być koniec biografii
Otrzyj łzy, całego siebie przelałem na kartki
A na nich wyschnięte łzy
Kontra flow jak dynamit i szlifowany styl
Refleksje, wkurwienie, młodzieńcze sny
Kontra rym pod werbel i coraz większy skills
Kiedy wszystko było na opak zaczynałem pisać
Więc każda zwrotka jest odzwierciedleniem życia
Rok po roku, dzień po dniu, chwila za chwilą
Wylewałem tu wiarę, nadzieję, przyjaźń i miłość
Tyle linijek napisałem do ciebie a propo
A propo a ty nawet o tym nie wiesz
Mogę wziąć na siebie z całego świata s***ków [?]
To nie kłopot, bo już doskonale znoszę ból
Razem z kartką ulica
moknie
Ja siedzę już nasty rok przy tym samym oknie
I kawałek po kawałku przelewam siebie na papier
Więc nigdy mnie nie zabraknie, bo
Ja chcę żyć i spełniać sny, niczym się nie martwić
Kochać wszystkie dni, każdy z nich jak ostatni
Ale jeśli dziś miałby być koniec biografii
Otrzyj łzy, całego siebie przelałem na kartki
Kochać wszystkie dni, każdy z nich jak ostatni
Ale jeśli dziś miałby być koniec biografii
Otrzyj łzy, całego siebie przelałem na kartki
Wiesz wróćmy wstecz gdy miałem dużo mniej lat
I przed każdym koncertem nie mogłem usnąć ze dwa dni
Pisząc tekst wyjmowałem książkę do geografii
Udając, że się uczę by zobaczyć uśmiech matki
Zanim pojawił się dynamiczny shure i ślady
Powiedziałbym, że napisałem stek bzdur do szuflady
Nie, to był stek prawdy, styl nie trzymał się kupy
Każdy tekst miał wady, ale nie był do dupy
To był nałóg, wiesz, któremu musiałem ulec
I każdy wers przeżywałem bardziej niż maturę
I dotąd jest tak i to się nie zmienia
Poznałem
Siwersa i wszystko nabrało brzmienia
Los pognał do roboty, zgodziłem się chyba tylko po to
Aby wreszcie kupić dobry mikrofon
Teraz ciągle pracuję, jak nie śpię robię muzykę
Albo wbijam gwoździa na zjeździe w kolejny weekend
[x2]
Ja chcę żyć i spełniać sny, niczym się nie martwić
Kochać wszystkie dni, każdy z nich jak ostatni
Ale jeśli dziś miałby być koniec biografii
Otrzyj łzy, całego siebie przelałem na kartki
A na nich wyschnięte łzy
Kontra flow jak dynamit i szlifowany styl
Refleksje, wkurwienie, młodzieńcze sny
Kontra rym pod werbel i coraz większy skills
Kiedy wszystko było na opak zaczynałem pisać
Więc każda zwrotka jest odzwierciedleniem życia
Rok po roku, dzień po dniu, chwila za chwilą
Wylewałem tu wiarę, nadzieję, przyjaźń i miłość
Tyle linijek napisałem do ciebie a propo
A propo a ty nawet o tym nie wiesz
Mogę wziąć na siebie z całego świata s***ków [?]
To nie kłopot, bo już doskonale znoszę ból
Razem z kartką ulica
moknie
Ja siedzę już nasty rok przy tym samym oknie
I kawałek po kawałku przelewam siebie na papier
Więc nigdy mnie nie zabraknie, bo
Ja chcę żyć i spełniać sny, niczym się nie martwić
Kochać wszystkie dni, każdy z nich jak ostatni
Ale jeśli dziś miałby być koniec biografii
Otrzyj łzy, całego siebie przelałem na kartki