ฉันทนนอนคนเดียวเปลี่ยวใจคืนไหนที่ลมหนาวมา
ใจมันเหมือนชาๆ ไม่รู้ว่าจะอดทนได้นานหรือเปล่า
ฉันยืนมองตัวเองผ่านกระจกในอารมณ์สีเทา
สิ่งที่เห็นมีเพียงความเหงาเข้ามาปกคลุม รอบกาย
* ไฟห้องนอน
เมื่อก่อนสะท้อนแสงเงาสองเรานอนกอดกัน
วันนี้ฉันอยุ่ตรงนี้ไม่มีเธอ
อยู่ตรงนี้ไม่ได้เจอ อุ่นไอ...ที่คุ้นเคย
** ไม่รู้เลยเธออยุ่ที่ไหน...กับใคร
แต่ขอให้เธอได้โปรดฟังไว้ ว่าคนๆนี้นั้นรออยู่
แม้หัวใจเธอเปลี่ยนไปแล้ว...ก็รู้
แต่ฉันขอรอเธอ จนถึงวันที่หยุดหายใจ
นั่งมองดาวดวงเดิมอยู่กลางคนรักกันเป็นร้อยพัน
อธิษฐานให้ดาวดวงนั้นเรียกเธอกลับมาให้ที
ไร้กำลังแรงกายอยู่โดยความหวังที่มันริบหรี่
ก็ไม่รู้ในวันพรุ่งนี้ชีวิตจะเป็นเช่นไร
(ซ้ำ * , ** , **)
ใจมันเหมือนชาๆ ไม่รู้ว่าจะอดทนได้นานหรือเปล่า
ฉันยืนมองตัวเองผ่านกระจกในอารมณ์สีเทา
สิ่งที่เห็นมีเพียงความเหงาเข้ามาปกคลุม รอบกาย
* ไฟห้องนอน
เมื่อก่อนสะท้อนแสงเงาสองเรานอนกอดกัน
วันนี้ฉันอยุ่ตรงนี้ไม่มีเธอ
อยู่ตรงนี้ไม่ได้เจอ อุ่นไอ...ที่คุ้นเคย
** ไม่รู้เลยเธออยุ่ที่ไหน...กับใคร
แต่ขอให้เธอได้โปรดฟังไว้ ว่าคนๆนี้นั้นรออยู่
แม้หัวใจเธอเปลี่ยนไปแล้ว...ก็รู้
แต่ฉันขอรอเธอ จนถึงวันที่หยุดหายใจ
นั่งมองดาวดวงเดิมอยู่กลางคนรักกันเป็นร้อยพัน
อธิษฐานให้ดาวดวงนั้นเรียกเธอกลับมาให้ที
ไร้กำลังแรงกายอยู่โดยความหวังที่มันริบหรี่
ก็ไม่รู้ในวันพรุ่งนี้ชีวิตจะเป็นเช่นไร
(ซ้ำ * , ** , **)