Vindarnir syngja sinn svartasta söng
Leyfa mér ekki að dreyma
Nóttin, hún virðist svo endalaust löng
Andar í kring um mig sveima
Drekka nú með mér guðaveigar
Draugar heljar og dæmdir menn
syngur með vindunum, mjöðinn teigar
Ískaldur fjandinn mig finna mun senn
Prestarnir kalla ,,við fyrir þér biðjum!"
En sjálfið er löngu laust úr þeim viðjum
Undir tungli, um myrka dali,
Tignar strendur og fjallasali,
Það ferðast í rökkri, fyrir trú þeirra falið,
Þótt eftir standi holdið kalið
Fáu er svarað þótt mikið sé spurt
Og þræðir lífsins hratt upp rakna
Að lokum mun dauðinn mig leiða í burt
Og mun ég þá annað hvort sofna eða vakna
Leyfa mér ekki að dreyma
Nóttin, hún virðist svo endalaust löng
Andar í kring um mig sveima
Drekka nú með mér guðaveigar
Draugar heljar og dæmdir menn
syngur með vindunum, mjöðinn teigar
Ískaldur fjandinn mig finna mun senn
Prestarnir kalla ,,við fyrir þér biðjum!"
En sjálfið er löngu laust úr þeim viðjum
Undir tungli, um myrka dali,
Tignar strendur og fjallasali,
Það ferðast í rökkri, fyrir trú þeirra falið,
Þótt eftir standi holdið kalið
Fáu er svarað þótt mikið sé spurt
Og þræðir lífsins hratt upp rakna
Að lokum mun dauðinn mig leiða í burt
Og mun ég þá annað hvort sofna eða vakna