เจ็บแค่ไหน ต้องยอมแค่ไหน
ใครเขาจึงแคร์กัน ต้องเสียใจซ้ำๆกี่วัน
คนฮักกันเขาจึงแคร์ใจ
เหนื่อยรู้ไหม เมื่อใครเขาถาม
ช้ำแล้วยังต้องอาย
จนน้ำตาหมดแรงจะไหล
หมดกับใจที่ไม่เคยพอ
สุขแท้หนอกับการหลายใจ
ยังจะมีใครอีกใช่ไหมใจคอ
คงไม่แคร์กันแล้วสิหนอ
ทนอยู่เป็นตอที่มีลมหายใจ
ไม่ได้ร้องไห้ ไม่มีน้ำตา
ไม่ได้แปลว่าไม่เจ็บรู้ไหม
เมื่อความเป็นเรามีเงาคนอื่น
ได้แต่ฝึกกลืนก้อนความเสียใจ
ไม่มีน้ำตาต่อหน้าใคร
เพราะรู้ว่าความหมายไม่มี
ขอร้องเขาจะห้ามใครเขา
ก็คนของเราใจดี เปิดประตูให้เขาเข้าฟรี
ทุกทุกทีที่มีใครมาเคาะ
สุขแท้หนอกับการหลายใจ
ยังจะมีใครอีกใช่ไหมใจคอ
คงไม่แคร์กันแล้วสิหนอ
ทนอยู่เป็นตอที่มีลมหายใจ
ไม่ได้ร้องไห้ ไม่มีน้ำตา
ไม่ได้แปลว่าไม่เจ็บรู้ไหม
เมื่อความเป็นเรามีเงาคนอื่น
ได้แต่ฝึกกลืนก้อนความเสียใจ
ไม่มีน้ำตาต่อหน้าใคร
เพราะรู้ว่าความหมายไม่มี
อยากถอนตัวจากความรักนี้
หัวใจก็กลัวน้ำตา
ใครเขาจึงแคร์กัน ต้องเสียใจซ้ำๆกี่วัน
คนฮักกันเขาจึงแคร์ใจ
เหนื่อยรู้ไหม เมื่อใครเขาถาม
ช้ำแล้วยังต้องอาย
จนน้ำตาหมดแรงจะไหล
หมดกับใจที่ไม่เคยพอ
สุขแท้หนอกับการหลายใจ
ยังจะมีใครอีกใช่ไหมใจคอ
คงไม่แคร์กันแล้วสิหนอ
ทนอยู่เป็นตอที่มีลมหายใจ
ไม่ได้ร้องไห้ ไม่มีน้ำตา
ไม่ได้แปลว่าไม่เจ็บรู้ไหม
เมื่อความเป็นเรามีเงาคนอื่น
ได้แต่ฝึกกลืนก้อนความเสียใจ
ไม่มีน้ำตาต่อหน้าใคร
เพราะรู้ว่าความหมายไม่มี
ขอร้องเขาจะห้ามใครเขา
ก็คนของเราใจดี เปิดประตูให้เขาเข้าฟรี
ทุกทุกทีที่มีใครมาเคาะ
สุขแท้หนอกับการหลายใจ
ยังจะมีใครอีกใช่ไหมใจคอ
คงไม่แคร์กันแล้วสิหนอ
ทนอยู่เป็นตอที่มีลมหายใจ
ไม่ได้ร้องไห้ ไม่มีน้ำตา
ไม่ได้แปลว่าไม่เจ็บรู้ไหม
เมื่อความเป็นเรามีเงาคนอื่น
ได้แต่ฝึกกลืนก้อนความเสียใจ
ไม่มีน้ำตาต่อหน้าใคร
เพราะรู้ว่าความหมายไม่มี
อยากถอนตัวจากความรักนี้
หัวใจก็กลัวน้ำตา