Κατεβαίνω όλους τους πρόστυχους δρόμους
αγκαλιά με ένα πτώμα πιο ζεστό απ' τη μοναξιά
και όταν γεμίζω με ενοχές και με φόβους
φυλάω την σκιά σου ρημαγμένη χαρά
όλες οι πόλεις ρίχνονται με στην φωτιά
καίγονται μες τα θυμωμένα δάκρυα σου
και οι κάτοικοι όλοι λυσσασμένα σκυλιά
που δεν μ' αφήνουν να' ρθώ απ' τη μεριά σου
μα εγώ δεν έχω άλλη ελπίδα έξω από σένα
και ακολουθώ την κάθε σου πατημασιά
βουλιάζω στο φως σου είμαι δικός σου
τσακισμένη χαρά βουλιάζω στο φως σου
με τ' άγρια φτερά σου ταξιδεύω μακριά
αγκαλιά με ένα πτώμα πιο ζεστό απ' τη μοναξιά
και όταν γεμίζω με ενοχές και με φόβους
φυλάω την σκιά σου ρημαγμένη χαρά
όλες οι πόλεις ρίχνονται με στην φωτιά
καίγονται μες τα θυμωμένα δάκρυα σου
και οι κάτοικοι όλοι λυσσασμένα σκυλιά
που δεν μ' αφήνουν να' ρθώ απ' τη μεριά σου
μα εγώ δεν έχω άλλη ελπίδα έξω από σένα
και ακολουθώ την κάθε σου πατημασιά
βουλιάζω στο φως σου είμαι δικός σου
τσακισμένη χαρά βουλιάζω στο φως σου
με τ' άγρια φτερά σου ταξιδεύω μακριά