Άυλος
Μέσα στο πυρετό της ύπνωσης και τους καπνούς σε ψάχνω
σε κάποιας νύχτας το ατελείωτο ταξίδι ψάχνω
τις σκιές,τις αυθυποβολές,ώρες μαρτυρικές
μέσα στην κόλαση που ανασαίνω ζω,πάλεψα για να μην υπάρχω
εκεί σε ψάχνω,σε μέρη που παγώσανε καρδιές και φύγανε άδικα ζωές
εκεί σε ψάχνω,εκεί σε ψάχνω
Άψινθος
Στην όαση της απομόνωσης κλέβουν τον ίσκιο
θολές θύμησες απόπειρες εκτόνωσης
στο ασφυκτικό σκοτάδι που φωτίζεται από το πρόσωπο μιας ρουτίνας αφόρητης
απ την ... της σκοτεινής πλευράς ώρες μετράς θεατής της πίσω μεριάς
του καθρέφτη που κοιτάς χαρίζοντας την αίσθηση της ερημιάς
εκεί που πάγωνα χαζεύοντας πίσω από τα κάγκελα τα γκρι τετράγωνα
9 με 5 στη μισθωτή μας σκλαβιά
κι αντάμωνα τις ανάγκες να μου χτυπάνε το πρόσωπο κατάμουτρα
τσέπες κενές όπως και νέοι καρδιάς
σε χέρια μαυρισμένα απ την καπνιά κι όμως φίλε την πάλευα με προφίλ χαμηλά
απλά σαν άμυνα,σαν όνειρο που άνθισαν στα μάτια μου στο χρώμα του χειμώνα
βγες στην άκρη,άσε τις άδειες οροφές με φόντο τις εργατικές,τελείωσε η βάρδια
μια στιγμή νικοτίνης περιμένοντας το πρώτο πρωινό συνωστισμένοι σαν τα σφάγια
ξημέρωμα διαδρομής για σπίτι με μια στάση στο κέντρο
για φτιάξη γεμίζω με σκέψεις μου τετράδια
εντάξει,άργησα λίγο να σε ψάχνω
εκεί που χάνονται ζωές κι αισθήματα μες στην απάθεια
και απατηλά δεν γυρνάνε τα ρολόγια
σε αναζητώ σε δρόμους που πνίγουν τα όνειρα
σε φυλακές που χτίζω ο ίδιος με ασύλληπτα λόγια
νυχτερινά δρομολόγια δημιουργώντας καταχνιά σαν την βροχή
και η υγρασία κόβει πόδια μες την νύχτα
καπνοδόχοι στον ακάλυπτο την θέα καταπίνουν ουρανούς και αστέρια δίπλα
θολή ομοιότητα σε ώρες και δευτερόλεπτα που μοιάζουν ίδια
ίδια κινούνται,κακιά συνήθεια,κανείς δεν είναι εκεί παρά η αλήθεια
ότι είσαι μόνος μέσα στην αποκρουστική της ασχήμια,χρόνος
παγώνω όσο κι αγάπη ζητιανεύεις από τα αγριμια για σένα
βήματα ξένα με τραβάν σε γνώριμα στέκια αφημένα
χαίρω πολύ μα είναι τα βλέμματα πάντα πνιγμένα
ψάχνω απεγνωσμένα το συναίσθημα,κάποιον να καταλάβει και μένα
όμως δεν βρίσκω προσπαθώντας να αφεθώ
να ξεχαστώ κάποιες ώρες μέσα στον ύπνο της αφαίμαξης
ακούγοντας φωνή εγκλωβισμένα από την ταράτσα του
δέλτα σίγμα και ψυχικής επανένταξης
με μια κραυγή να σκάει απότομα στην άσφαλτο
πριν να πετάξει το κουφάρι του φωνάζει
που πήγε η αγάπη σας μουνόπανα;
κρότος και τα μυαλά χύμα τώρα στα πεζοδρόμια,φυγή
δίνω την μοναξιά μου με ήχους μέσα σ' ένα πάτωμα κελί
με δάκρυα που δεν ήρθε κανείς ποτέ να μοιραστεί
είμαι αναλώσιμος,άλλος τόπος και εσύ στην οπή της πραγματικότητας
μόνης πατρίδας μας στις κιτρινισμένες φωτογραφίες της παιδικής μας αθωότητας
Αλλοπρόσαλλος
Και καπνίζετε,βρίζετε,δεν ξέρετε τη ορίζεται ντροπή
δεν θα κυλήσω μες την λάσπη,στο 'χω πει
σακατέβει την προσωπικότητα σας μόνο μια στιγμή
τι είναι αυτά που λες;
καμία εμπειρία δεν είναι αρκετή
δεν μπαίνω καν στον κόπο να ρωτήσω πώς την έχεις δει
άγγελε μου δείξε μου το φως
πώς να διασχίσω την Βαβυλώνα γυμνός
ένα βήμα εμπρός,υπόγειος σταθμός
Άυλος
Μέσα στο πυρετό της ύπνωσης και τους καπνούς σε ψάχνω
σε κάποιας νύχτας το ατελείωτο ταξίδι ψάχνω
τις σκιές,τις αυθυποβολές,ώρες μαρτυρικές
μέσα στην κόλαση που ανασαίνω ζω,πάλεψα για να μην υπάρχω
εκεί σε ψάχνω,σε μέρη που παγώσανε καρδιές και φύγανε άδικα ζωές
εκεί σε ψάχνω,εκεί σε ψάχνω
Μέσα στο πυρετό της ύπνωσης και τους καπνούς σε ψάχνω
σε κάποιας νύχτας το ατελείωτο ταξίδι ψάχνω
τις σκιές,τις αυθυποβολές,ώρες μαρτυρικές
μέσα στην κόλαση που ανασαίνω ζω,πάλεψα για να μην υπάρχω
εκεί σε ψάχνω,σε μέρη που παγώσανε καρδιές και φύγανε άδικα ζωές
εκεί σε ψάχνω,εκεί σε ψάχνω
Άψινθος
Στην όαση της απομόνωσης κλέβουν τον ίσκιο
θολές θύμησες απόπειρες εκτόνωσης
στο ασφυκτικό σκοτάδι που φωτίζεται από το πρόσωπο μιας ρουτίνας αφόρητης
απ την ... της σκοτεινής πλευράς ώρες μετράς θεατής της πίσω μεριάς
του καθρέφτη που κοιτάς χαρίζοντας την αίσθηση της ερημιάς
εκεί που πάγωνα χαζεύοντας πίσω από τα κάγκελα τα γκρι τετράγωνα
9 με 5 στη μισθωτή μας σκλαβιά
κι αντάμωνα τις ανάγκες να μου χτυπάνε το πρόσωπο κατάμουτρα
τσέπες κενές όπως και νέοι καρδιάς
σε χέρια μαυρισμένα απ την καπνιά κι όμως φίλε την πάλευα με προφίλ χαμηλά
απλά σαν άμυνα,σαν όνειρο που άνθισαν στα μάτια μου στο χρώμα του χειμώνα
βγες στην άκρη,άσε τις άδειες οροφές με φόντο τις εργατικές,τελείωσε η βάρδια
μια στιγμή νικοτίνης περιμένοντας το πρώτο πρωινό συνωστισμένοι σαν τα σφάγια
ξημέρωμα διαδρομής για σπίτι με μια στάση στο κέντρο
για φτιάξη γεμίζω με σκέψεις μου τετράδια
εντάξει,άργησα λίγο να σε ψάχνω
εκεί που χάνονται ζωές κι αισθήματα μες στην απάθεια
και απατηλά δεν γυρνάνε τα ρολόγια
σε αναζητώ σε δρόμους που πνίγουν τα όνειρα
σε φυλακές που χτίζω ο ίδιος με ασύλληπτα λόγια
νυχτερινά δρομολόγια δημιουργώντας καταχνιά σαν την βροχή
και η υγρασία κόβει πόδια μες την νύχτα
καπνοδόχοι στον ακάλυπτο την θέα καταπίνουν ουρανούς και αστέρια δίπλα
θολή ομοιότητα σε ώρες και δευτερόλεπτα που μοιάζουν ίδια
ίδια κινούνται,κακιά συνήθεια,κανείς δεν είναι εκεί παρά η αλήθεια
ότι είσαι μόνος μέσα στην αποκρουστική της ασχήμια,χρόνος
παγώνω όσο κι αγάπη ζητιανεύεις από τα αγριμια για σένα
βήματα ξένα με τραβάν σε γνώριμα στέκια αφημένα
χαίρω πολύ μα είναι τα βλέμματα πάντα πνιγμένα
ψάχνω απεγνωσμένα το συναίσθημα,κάποιον να καταλάβει και μένα
όμως δεν βρίσκω προσπαθώντας να αφεθώ
να ξεχαστώ κάποιες ώρες μέσα στον ύπνο της αφαίμαξης
ακούγοντας φωνή εγκλωβισμένα από την ταράτσα του
δέλτα σίγμα και ψυχικής επανένταξης
με μια κραυγή να σκάει απότομα στην άσφαλτο
πριν να πετάξει το κουφάρι του φωνάζει
που πήγε η αγάπη σας μουνόπανα;
κρότος και τα μυαλά χύμα τώρα στα πεζοδρόμια,φυγή
δίνω την μοναξιά μου με ήχους μέσα σ' ένα πάτωμα κελί
με δάκρυα που δεν ήρθε κανείς ποτέ να μοιραστεί
είμαι αναλώσιμος,άλλος τόπος και εσύ στην οπή της πραγματικότητας
μόνης πατρίδας μας στις κιτρινισμένες φωτογραφίες της παιδικής μας αθωότητας
Αλλοπρόσαλλος
Και καπνίζετε,βρίζετε,δεν ξέρετε τη ορίζεται ντροπή
δεν θα κυλήσω μες την λάσπη,στο 'χω πει
σακατέβει την προσωπικότητα σας μόνο μια στιγμή
τι είναι αυτά που λες;
καμία εμπειρία δεν είναι αρκετή
δεν μπαίνω καν στον κόπο να ρωτήσω πώς την έχεις δει
άγγελε μου δείξε μου το φως
πώς να διασχίσω την Βαβυλώνα γυμνός
ένα βήμα εμπρός,υπόγειος σταθμός
Άυλος
Μέσα στο πυρετό της ύπνωσης και τους καπνούς σε ψάχνω
σε κάποιας νύχτας το ατελείωτο ταξίδι ψάχνω
τις σκιές,τις αυθυποβολές,ώρες μαρτυρικές
μέσα στην κόλαση που ανασαίνω ζω,πάλεψα για να μην υπάρχω
εκεί σε ψάχνω,σε μέρη που παγώσανε καρδιές και φύγανε άδικα ζωές
εκεί σε ψάχνω,εκεί σε ψάχνω