Έρχεται η νύχτα μα εγώ τη μέρα ζητάω
μόλις χαράξει μαζί σου όμως πια δε ξυπνάω
είναι η βροχή που δε σταματά
κι αυτός ο ήλιος στα μάτια χτυπά
είναι που φεύγω μα εδώ είμαι ξανά
Πόσο πονάει να δω αυτό που αποφεύγω
πως δεν υπάρχει ζωή για να ζω όταν δεν σ΄έχω
πόσο πονάει στη σκέψη σου αργά να βουλιάζω
ό,τι σου ανήκει άλλο πια δεν μπορώ να το αλλάζω
Κάθε χειμώνας με πλήττει και θέλω να φύγει
το καλοκαίρι όμως πάντα σε σένα ανήκει
είναι η χαρά που΄χει γίνει τυφλή
κι αυτή η λύπη κρυφή απειλή
είναι η καρδιά μου που νομίζει πως ζει
Πόσο πονάει να δω αυτό που αποφεύγω
πως δεν υπάρχει ζωή για να ζω όταν δεν σ΄έχω
πόσο πονάει στη σκέψη σου αργά να βουλιάζω
ό,τι σου ανήκει άλλο πια δεν μπορώ να το αλλάζω
μόλις χαράξει μαζί σου όμως πια δε ξυπνάω
είναι η βροχή που δε σταματά
κι αυτός ο ήλιος στα μάτια χτυπά
είναι που φεύγω μα εδώ είμαι ξανά
Πόσο πονάει να δω αυτό που αποφεύγω
πως δεν υπάρχει ζωή για να ζω όταν δεν σ΄έχω
πόσο πονάει στη σκέψη σου αργά να βουλιάζω
ό,τι σου ανήκει άλλο πια δεν μπορώ να το αλλάζω
Κάθε χειμώνας με πλήττει και θέλω να φύγει
το καλοκαίρι όμως πάντα σε σένα ανήκει
είναι η χαρά που΄χει γίνει τυφλή
κι αυτή η λύπη κρυφή απειλή
είναι η καρδιά μου που νομίζει πως ζει
Πόσο πονάει να δω αυτό που αποφεύγω
πως δεν υπάρχει ζωή για να ζω όταν δεν σ΄έχω
πόσο πονάει στη σκέψη σου αργά να βουλιάζω
ό,τι σου ανήκει άλλο πια δεν μπορώ να το αλλάζω