Στίχοι και μουσική: Στέλιος Παπαϊωάννου Σαλβαδόρ
Θυμάμαι χρόνια που κοιμόμουνα πολύ βαθιά
μες στην ομίχλη,
ονειρευόμουν τα μεσάνυχτα τα σκοτεινά
μες στην ομίχλη,
μα απ'όνειρο βαθύ λέω πως τώρα ξύπνησα,
το μονοπάτι το κακόφημο το νίκησα.
Ναι,σε ξέρω καλά,σε ξέρω απ'τα παλιά
μου έχεις τάξει πολλά,μα δε σ'αντέχω πια!
Tης ιστορίας το καράβι και του έρωτα
μες στην ομίχλη,
μια τρικυμία της καρδιάς το τύλιξε
μες στην ομίχλη,
μα πίσω απ'όλα βλέπω ουράνιο φως
Βαβυλωνία,
θέλω να ζήσω τη ζωή και τώρα ξέρω πώς
Βαβυλωνία.
Ναι,σε ξέρω καλά,σε ξέρω απ'τα παλιά
μου έχεις τάξει πολλά,μα δε σ'αντέχω πια!
Tης ιστορίας το καράβι και του έρωτα
μες στην ομίχλη,
μια τρικυμία της καρδιάς το τύλιξε
μες στην ομίχλη,
μα πίσω απ'όλα βλέπω ουράνιο φως
Βαβυλωνία,
θέλω να ζήσω τη ζωή και τώρα ξέρω πώς
Βαβυλωνία.
Ναι,σε ξέρω καλά,σε ξέρω απ'τα παλιά
μου έχεις τάξει πολλά,μα δε σ'αντέχω πια!
Θυμάμαι χρόνια που κοιμόμουνα πολύ βαθιά
μες στην ομίχλη,
ονειρευόμουν τα μεσάνυχτα τα σκοτεινά
μες στην ομίχλη,
μα απ'όνειρο βαθύ λέω πως τώρα ξύπνησα,
το μονοπάτι το κακόφημο το νίκησα.
Ναι,σε ξέρω καλά,σε ξέρω απ'τα παλιά
μου έχεις τάξει πολλά,μα δε σ'αντέχω πια!
Tης ιστορίας το καράβι και του έρωτα
μες στην ομίχλη,
μια τρικυμία της καρδιάς το τύλιξε
μες στην ομίχλη,
μα πίσω απ'όλα βλέπω ουράνιο φως
Βαβυλωνία,
θέλω να ζήσω τη ζωή και τώρα ξέρω πώς
Βαβυλωνία.
Ναι,σε ξέρω καλά,σε ξέρω απ'τα παλιά
μου έχεις τάξει πολλά,μα δε σ'αντέχω πια!
Tης ιστορίας το καράβι και του έρωτα
μες στην ομίχλη,
μια τρικυμία της καρδιάς το τύλιξε
μες στην ομίχλη,
μα πίσω απ'όλα βλέπω ουράνιο φως
Βαβυλωνία,
θέλω να ζήσω τη ζωή και τώρα ξέρω πώς
Βαβυλωνία.
Ναι,σε ξέρω καλά,σε ξέρω απ'τα παλιά
μου έχεις τάξει πολλά,μα δε σ'αντέχω πια!