Tekst og melodi: Frank Tønnesen
Snøen dale ner, bleige og kalle Ein snøball suse av sted og lande midt i ein skalle Hoff det blei uver og snø gitt, me må aldri ta det fina vere for gitt Nå rase det ifrå tage, nå sklie gamle dame, å vintaren e ikkje bare, bare!
Henrik han e på arbeid, han va slettes ikkje forberedt på det her Då han kjørte heimantíifrå i dagmåres va dar bare vei å oppholdsver Nå dale snøen ner bleige, store krystalla alt e farga kvitt og veien den e vekk Bilen te Henrik stenne utforbi med fire sletne sommardekk!
Men når klokko bli tri så må han heim, akkorat så alle andre Henrik må heim før middagen bli kalde, så han tege sjansen og kjøre av sted, men i ein av de vonde bakkane bli han ståanse bilen bare spinne og spinne. Han rygge tebage for å få litt fart, men det forsøge du det konne han bare spart.
Så Henrik må gå den siste beden, og den e ganske lange i seilarsko og ein tynne anorakk han tenke: Nå bli middagen kalde Han bli blaude i frå topp te tå og heilt inn te sitt goda skinn Og bilen stenne igjen der i gryfto og sjøna ingenting
Henrik he ei gode kåna det e det ikkje alltid han kjeme på så middagen e slettes ikkje kalde, nei langt, langt der ifrå Å hu finne fram torre klea og et digart ollteppe då finne Henrik fram smile og så ede han seg stappmette.
Ude dale snøen ner, og bilen der i gryfto e dar snart ingen så ser - det sista Henrik konne tenkt seg va å gå ud så han sovne hellar på sofaen når middagen e slukt Og dar bli mørkt utforbi og plutselig he klokko passert langt øve leggetid Henrik ligge i armane på kåno og drømme at vintaren e forbi.. E forbi.
(C) tønes
Snøen dale ner, bleige og kalle Ein snøball suse av sted og lande midt i ein skalle Hoff det blei uver og snø gitt, me må aldri ta det fina vere for gitt Nå rase det ifrå tage, nå sklie gamle dame, å vintaren e ikkje bare, bare!
Henrik han e på arbeid, han va slettes ikkje forberedt på det her Då han kjørte heimantíifrå i dagmåres va dar bare vei å oppholdsver Nå dale snøen ner bleige, store krystalla alt e farga kvitt og veien den e vekk Bilen te Henrik stenne utforbi med fire sletne sommardekk!
Men når klokko bli tri så må han heim, akkorat så alle andre Henrik må heim før middagen bli kalde, så han tege sjansen og kjøre av sted, men i ein av de vonde bakkane bli han ståanse bilen bare spinne og spinne. Han rygge tebage for å få litt fart, men det forsøge du det konne han bare spart.
Så Henrik må gå den siste beden, og den e ganske lange i seilarsko og ein tynne anorakk han tenke: Nå bli middagen kalde Han bli blaude i frå topp te tå og heilt inn te sitt goda skinn Og bilen stenne igjen der i gryfto og sjøna ingenting
Henrik he ei gode kåna det e det ikkje alltid han kjeme på så middagen e slettes ikkje kalde, nei langt, langt der ifrå Å hu finne fram torre klea og et digart ollteppe då finne Henrik fram smile og så ede han seg stappmette.
Ude dale snøen ner, og bilen der i gryfto e dar snart ingen så ser - det sista Henrik konne tenkt seg va å gå ud så han sovne hellar på sofaen når middagen e slukt Og dar bli mørkt utforbi og plutselig he klokko passert langt øve leggetid Henrik ligge i armane på kåno og drømme at vintaren e forbi.. E forbi.
(C) tønes