یه سری حرفای شخصی یه ترانه ی خصوصی
مینویسم رو پیانو با یه خودنویس طوسی
یه قشون حس منظم
مثل یه ارتش محکم پشت تو وایستادم اینجا توی این طوسی مبهم
عصبی تر از همیشه این روزا خیلی کلافم
روحمو میشکافم اینبار تا یکی ازنو ببافم
ذهن خلاق حقیقت با سلیقم نمیخونه
نوسان داره و درمن همه چی رنگ جنونه
من به سبک خودم اینبار بیمه میشم تو ترانه
با همین حرفای شخصی که ندارن عاشقانه
من به سبک خودم اینبار بیمه میشم تو ترانه
با همین حرفای شخصی که ندارن عاشقانه
از همیشه عاطفی تر مستقل شدی تو از من
توی جسمم مُرد باتو روح آخرین تهمتن
یه شناسنامه ی تازه واسه ی خودم گرفتم
یه شناسنامه که قلبم باید عادت کنه کم کم
واسه من دیگه مهم نیست کی کجای قصه جاشه
چه کسی بدون دعوت پاش تو این ترانه واشه
دیگه یا زنگیه زنگی ,یا که نه رومیه رومی
خسته ام از این تعادل این تعادل عمومی
من به سبک خودم اینبار بیمه میشم تو ترانه
با همین حرفای شخصی که ندارن عاشقانه
من به سبک خودم اینبار بیمه میشم تو ترانه
با همین حرفای شخصی که ندارن عاشقانه
من یه عمریِ نشستم
به هوای یه نشونه با یه مشت فکری که انگار دو هزار سالشونه
یه نشونه یا یه آدرس که به سمت تو نباشه
کوه خاطرات با تو یدفعه از هم بپاشه
فاجعه خیلی عمیقه نه تحت کنترل نیست
من دیگه اسمی ندارم تو بهم میگی آنارشیست
اینارو میگم که شاید درد دوری عادی تر شه
این ترانه ی خصوصی یکمی عمومی تر شه
من به سبک خودم اینبار بیمه ام با این ترانه
با همین حرفا که گفتن فارغ از هر عاشقانه
من به سبک خودم اینبار بیمه ام با این ترانه
با همین حرفا که گفتن فارغ از هر عاشقانه
مینویسم رو پیانو با یه خودنویس طوسی
یه قشون حس منظم
مثل یه ارتش محکم پشت تو وایستادم اینجا توی این طوسی مبهم
عصبی تر از همیشه این روزا خیلی کلافم
روحمو میشکافم اینبار تا یکی ازنو ببافم
ذهن خلاق حقیقت با سلیقم نمیخونه
نوسان داره و درمن همه چی رنگ جنونه
من به سبک خودم اینبار بیمه میشم تو ترانه
با همین حرفای شخصی که ندارن عاشقانه
من به سبک خودم اینبار بیمه میشم تو ترانه
با همین حرفای شخصی که ندارن عاشقانه
از همیشه عاطفی تر مستقل شدی تو از من
توی جسمم مُرد باتو روح آخرین تهمتن
یه شناسنامه ی تازه واسه ی خودم گرفتم
یه شناسنامه که قلبم باید عادت کنه کم کم
واسه من دیگه مهم نیست کی کجای قصه جاشه
چه کسی بدون دعوت پاش تو این ترانه واشه
دیگه یا زنگیه زنگی ,یا که نه رومیه رومی
خسته ام از این تعادل این تعادل عمومی
من به سبک خودم اینبار بیمه میشم تو ترانه
با همین حرفای شخصی که ندارن عاشقانه
من به سبک خودم اینبار بیمه میشم تو ترانه
با همین حرفای شخصی که ندارن عاشقانه
من یه عمریِ نشستم
به هوای یه نشونه با یه مشت فکری که انگار دو هزار سالشونه
یه نشونه یا یه آدرس که به سمت تو نباشه
کوه خاطرات با تو یدفعه از هم بپاشه
فاجعه خیلی عمیقه نه تحت کنترل نیست
من دیگه اسمی ندارم تو بهم میگی آنارشیست
اینارو میگم که شاید درد دوری عادی تر شه
این ترانه ی خصوصی یکمی عمومی تر شه
من به سبک خودم اینبار بیمه ام با این ترانه
با همین حرفا که گفتن فارغ از هر عاشقانه
من به سبک خودم اینبار بیمه ام با این ترانه
با همین حرفا که گفتن فارغ از هر عاشقانه