Birden
Ben cehenneme bırakılan ölü rüyaların sahibi
Düşmanlıkla beslenen bi gezegene aitim.
Faili,kendi katlimin....
Dilinize yapışan tüm lakırtılar zahiri.
Elinden kayıp giden yılları düşün
Düştüğü yerde çocukluğun, düştüğü yerde hüzün
Şimdi zamanın durduğu yerde gözüm.
Bir damla kahkaha biraz gözyaşı hayatın özü.
Belki çoktan durdu zaman belki ortasındayım
Belki bitti artık hayat belki en başındayım
Bilmem neyin kavgasında telaşın ortasında
Şakağımdaki tabancanın namlusundayım.
Dün bildiğimi bugün çoktan unuttum, somurttum
Kendimden vazgeçip de sonsuzluğa tutundum
Koştukça yoruldum çünkü toplumda sorunlu
Zihnimdeki tümcelerim özgürlüğe tutuklu...
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Birden kendime geldiğimde
Bilmem, ne kadar özgürüm?
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Bir ben kalırım kendimle
Bilmem, ne kadar özgürüm?
Çabam varoluş, bu dünya fanusum
Artık yollar eskisinden bile daha uzun
Gördüğüm her kâbusumda umutlarımın taarruzu
Düşmek emeklerken, çabanın makbuzu.
Durma, yak mumu! Kaybım var kan bulun
Hedeflerim çığ olmak isteyen bir kartopu
Doğmak yeniden, her ölümde mahvolup
Beynimin şirketinde sorunlarım kadrolu...
Tek başıma değilim ama yalnızım
İzliyorum zamanın kayıplarla raksını
Gördüm ansızın;
Sen burada kendini ne kadar yüksek pazarlıyorsan o kadar pahalısın!
Düşündüğümden beri bozuldu ezberim
Bilmediğimi gördüğünde çekinmeden ez beni
Varsa bildiklerim, indir tüm setleri
Bana kulak ver ki, sana ses vereyim!
(nakarat)
Ölü umutlar doğuran annelerin gözlerinde telaş
Dünya diken gibi batar doğmaksa ilk savaş
Bazen gök kubbeye hapsolmak zor
Gerçeklerle çelişip de kendinle dalaş
Bilmem, bitince son ümit de, sönünce son ateş de
Nereye gider insan? Batınca son güneş de
Bitince son nefes de, elde kalan hiç
Bir tutam gülümsemenin dahi kıymetini bil.
Dere yoksa paçaları sıvamaya gerek kalmaz
Paçaları sıvayana kadar dere kalmaz
Pişmanlık: Aynı hataları gene yapmak
Beni yıkan düşmek değil, yere çarpmak.
Her diyalogda canlı kinayeler vardı
Kaybeden bugün, yarın bir daha dener şansı
Farklı kalemlerle aynı hikayeler yazılırken;
Aynı kalemle farklı hikayeler yazdım...
(nakarat) (x2)
İzole
Zaman dursun, gerek yok artık
Ama sustum, onlar aldansın
Kaçar uykum; gerçeğe daldım
Hava puslu... Bırak öyle kalsın
(x2)
Sen bildiğin yoldan git, ben çizdiğim...
Sana göre özel anlar derdim değil
N'apardın yanıltsa seni her bildiğin?
Ahval nedir? Hafif gergin miyiz?
Gel pislik, ben ters istikametim
Girişin olur kötü perspektif
Komik olmayabilir her espri
Hayat sert iştir ve de ben ciddiyim
Bu bir rol! Bana inan beyim;
Sen kontrol edemiyorsun bayat iradeni
Bunu bilmiyorsun hatta yalan biraz dedin
Ama duymak istemiyorum hayat hikâyeni
Bir masada otururken geliyor kobay
Onun boş sohbetlerine esir olamam
Bana deli diyorlar...
Ve aksine dair fikirlerim bu tanıma veriyor onay!
(nakarat)(x2)
Konuşmuyoruz aynı dilde, aynı yerde yaşasak da
Çıktıkça indiren basamaklar var
Açık konuşmak burada yasak aslan
Bu yüzden bana susmak yarar sağlar
Derdimin bir kısmı da yasalarla
Görüp sesini çıkarmayan asalakla
Bekleyip diyor "otorite pas atarsa;
Triplekse terfi ederim karavandan"
Beni toplumdan kopardı fikir çatışması
Artı kendilerine benzemeyene trip atılması
Merak etmiyorum artık işin aslı nasıl
Bu tıpkı henüz çürümemiş dişin ağrıması
Dışarıda hava nasıl? Bilmiyorum, rapor ver
Anlatırsam insanları adım olur La Fontaine
Beni hor görür giyen ayağa makosen
Bana göre izoleyim, ona göre asosyal...
(nakarat)(x4)
Ben cehenneme bırakılan ölü rüyaların sahibi
Düşmanlıkla beslenen bi gezegene aitim.
Faili,kendi katlimin....
Dilinize yapışan tüm lakırtılar zahiri.
Elinden kayıp giden yılları düşün
Düştüğü yerde çocukluğun, düştüğü yerde hüzün
Şimdi zamanın durduğu yerde gözüm.
Bir damla kahkaha biraz gözyaşı hayatın özü.
Belki çoktan durdu zaman belki ortasındayım
Belki bitti artık hayat belki en başındayım
Bilmem neyin kavgasında telaşın ortasında
Şakağımdaki tabancanın namlusundayım.
Dün bildiğimi bugün çoktan unuttum, somurttum
Kendimden vazgeçip de sonsuzluğa tutundum
Koştukça yoruldum çünkü toplumda sorunlu
Zihnimdeki tümcelerim özgürlüğe tutuklu...
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Birden kendime geldiğimde
Bilmem, ne kadar özgürüm?
Birden silinir gördüğün
Birden kararır gökyüzü
Bir ben kalırım kendimle
Bilmem, ne kadar özgürüm?
Çabam varoluş, bu dünya fanusum
Artık yollar eskisinden bile daha uzun
Gördüğüm her kâbusumda umutlarımın taarruzu
Düşmek emeklerken, çabanın makbuzu.
Durma, yak mumu! Kaybım var kan bulun
Hedeflerim çığ olmak isteyen bir kartopu
Doğmak yeniden, her ölümde mahvolup
Beynimin şirketinde sorunlarım kadrolu...
Tek başıma değilim ama yalnızım
İzliyorum zamanın kayıplarla raksını
Gördüm ansızın;
Sen burada kendini ne kadar yüksek pazarlıyorsan o kadar pahalısın!
Düşündüğümden beri bozuldu ezberim
Bilmediğimi gördüğünde çekinmeden ez beni
Varsa bildiklerim, indir tüm setleri
Bana kulak ver ki, sana ses vereyim!
(nakarat)
Ölü umutlar doğuran annelerin gözlerinde telaş
Dünya diken gibi batar doğmaksa ilk savaş
Bazen gök kubbeye hapsolmak zor
Gerçeklerle çelişip de kendinle dalaş
Bilmem, bitince son ümit de, sönünce son ateş de
Nereye gider insan? Batınca son güneş de
Bitince son nefes de, elde kalan hiç
Bir tutam gülümsemenin dahi kıymetini bil.
Dere yoksa paçaları sıvamaya gerek kalmaz
Paçaları sıvayana kadar dere kalmaz
Pişmanlık: Aynı hataları gene yapmak
Beni yıkan düşmek değil, yere çarpmak.
Her diyalogda canlı kinayeler vardı
Kaybeden bugün, yarın bir daha dener şansı
Farklı kalemlerle aynı hikayeler yazılırken;
Aynı kalemle farklı hikayeler yazdım...
(nakarat) (x2)
İzole
Zaman dursun, gerek yok artık
Ama sustum, onlar aldansın
Kaçar uykum; gerçeğe daldım
Hava puslu... Bırak öyle kalsın
(x2)
Sen bildiğin yoldan git, ben çizdiğim...
Sana göre özel anlar derdim değil
N'apardın yanıltsa seni her bildiğin?
Ahval nedir? Hafif gergin miyiz?
Gel pislik, ben ters istikametim
Girişin olur kötü perspektif
Komik olmayabilir her espri
Hayat sert iştir ve de ben ciddiyim
Bu bir rol! Bana inan beyim;
Sen kontrol edemiyorsun bayat iradeni
Bunu bilmiyorsun hatta yalan biraz dedin
Ama duymak istemiyorum hayat hikâyeni
Bir masada otururken geliyor kobay
Onun boş sohbetlerine esir olamam
Bana deli diyorlar...
Ve aksine dair fikirlerim bu tanıma veriyor onay!
(nakarat)(x2)
Konuşmuyoruz aynı dilde, aynı yerde yaşasak da
Çıktıkça indiren basamaklar var
Açık konuşmak burada yasak aslan
Bu yüzden bana susmak yarar sağlar
Derdimin bir kısmı da yasalarla
Görüp sesini çıkarmayan asalakla
Bekleyip diyor "otorite pas atarsa;
Triplekse terfi ederim karavandan"
Beni toplumdan kopardı fikir çatışması
Artı kendilerine benzemeyene trip atılması
Merak etmiyorum artık işin aslı nasıl
Bu tıpkı henüz çürümemiş dişin ağrıması
Dışarıda hava nasıl? Bilmiyorum, rapor ver
Anlatırsam insanları adım olur La Fontaine
Beni hor görür giyen ayağa makosen
Bana göre izoleyim, ona göre asosyal...
(nakarat)(x4)