Przeżywam dziwny czas
Oczy gorączkowo szukają treści... w piasku liter
Myśl obłędnie krąży w labiryncie zdań
To naprawdę dziwny czas
To naprawdę dziwny czas
Patrzę w niebo a mówię wyraźnie a głośno,
tak wyraźnie a głośno:
Pytam: kto ja?
Kto ja? kto ja?
Spoglądam na szybę, na szarą codzienność,
Kto ja? kto ja?
Grzęznę w pyle definicji, w zawrotnym wirze słów:
Kto ja? kto ja?
Spoglądam na szybę, na szarą codzienność,
Kto ja? kto ja? KTO JA???
Kusi myśl: zgódź się, zgódź się, że jesteś, abyś był. Przyjmij życie jako barwę, ton i uczucie.
Kusi myśl: zgódź się, zgódź się, że jesteś, abyś był. Przyjmij życie jako barwę, ton i uczucie.
Żyj, żyj....
Przeszywa mnie wówczas słodka świadomość, że jestem, że czuję, patrzę, słucham.
Porywam kielich radości i piję jednym haustem,
A przecież jutro spojrzę na niebo błękitne i spytam, by dręczyć się dalej:
Kto ja?
Spoglądam na szybę, na szarą codzienność,
Kto ja? kto ja?
Grzęznę w pyle definicji, w zawrotnym wirze słów:
Kto ja? kto ja?
Oczy gorączkowo szukają treści... w piasku liter
Myśl obłędnie krąży w labiryncie zdań
To naprawdę dziwny czas
To naprawdę dziwny czas
Patrzę w niebo a mówię wyraźnie a głośno,
tak wyraźnie a głośno:
Pytam: kto ja?
Kto ja? kto ja?
Spoglądam na szybę, na szarą codzienność,
Kto ja? kto ja?
Grzęznę w pyle definicji, w zawrotnym wirze słów:
Kto ja? kto ja?
Spoglądam na szybę, na szarą codzienność,
Kto ja? kto ja? KTO JA???
Kusi myśl: zgódź się, zgódź się, że jesteś, abyś był. Przyjmij życie jako barwę, ton i uczucie.
Kusi myśl: zgódź się, zgódź się, że jesteś, abyś był. Przyjmij życie jako barwę, ton i uczucie.
Żyj, żyj....
Przeszywa mnie wówczas słodka świadomość, że jestem, że czuję, patrzę, słucham.
Porywam kielich radości i piję jednym haustem,
A przecież jutro spojrzę na niebo błękitne i spytam, by dręczyć się dalej:
Kto ja?
Spoglądam na szybę, na szarą codzienność,
Kto ja? kto ja?
Grzęznę w pyle definicji, w zawrotnym wirze słów:
Kto ja? kto ja?