Kiedy światła gasną, prawda co przeraża
W mojej dłoni maska, która twarzą mą już się stała
Kim naprawdę jestem gdy kurtyna spada
gdy iluzji bezpowrotnie cały świat już oddałam
Już czas obudźcie mnie
Zacznę żyć od nowa
Odnajdę siebie znów
Nie pomylę dróg
Już czas obudźcie mnie
zacznę żyć od nowa
mój strach zabija
więc czasu coraz mniej
W swym odbiciu jeszcze czasem widzę siebie
choć spod sztucznej rzęsty znowu płynie łza w zapomnienie
Komu mam wierzyć?
Znika gdzieś odwaga
Z nad krawędzi mych słabości w nicość gdzieś ciągle spadam
Już czas obudźcie mnie....
I niech stanie w płomieniach wszystko co bolało
Najgorszy sen
I niech stanie w płomieniach
Nowy dziś wstaje dzień
Już czas obudźcie mnie....
W mojej dłoni maska, która twarzą mą już się stała
Kim naprawdę jestem gdy kurtyna spada
gdy iluzji bezpowrotnie cały świat już oddałam
Już czas obudźcie mnie
Zacznę żyć od nowa
Odnajdę siebie znów
Nie pomylę dróg
Już czas obudźcie mnie
zacznę żyć od nowa
mój strach zabija
więc czasu coraz mniej
W swym odbiciu jeszcze czasem widzę siebie
choć spod sztucznej rzęsty znowu płynie łza w zapomnienie
Komu mam wierzyć?
Znika gdzieś odwaga
Z nad krawędzi mych słabości w nicość gdzieś ciągle spadam
Już czas obudźcie mnie....
I niech stanie w płomieniach wszystko co bolało
Najgorszy sen
I niech stanie w płomieniach
Nowy dziś wstaje dzień
Już czas obudźcie mnie....