1288, troke mer durch die kölsch Muur
met Knöppel, Schwert un Hellebard
un ann d'r Spetz d'r kölsche Buur
zom Schlachtfeld hin noh Worringen
entlang d'r Nüßer Strooß
reefen uns Fraue un uns Pänz
-Jott met üch-
kutt gesund nach Haus
Dä Erzbischoff von Westerburg
dä wollt ald lang uns Kölle han
däm jing et nur öm Maach un Jeld
nit öm uns Siel däm Kirchemann
hä wollt se ungerwirfe uns Heimatstadt am Ring
dat durf im nit jelinge
dröm moote mir noh Worringen hin
Wä en Kölle es jebore, hät e Räch
si Levve lang
frei ze sin un frei ze odme jede Minsch
ne frei Mann.
De Sonn die stund ald ziemlich huh
do komme mer endlich aan
dä Feind hat sich schon opjestallt
siejessischer schwenkten se ihr Fahn
do hammer e Leed jesunge op uns
Vatterstadt
de Knöppele jeschwunge un uns domet
selber Moot jemaat
Wä en Kölle es jebore, hät e Räch
si Levve lang
frei ze sin un frei ze odme jede Minsch
ne frei Mann.
Om freie Feld vun Worringen schlogen
sich fuffzehndausend Mann
mer hatten ald fas verlore
am Bodden loch uns kölsche Fahn
de Luff wor oll Jebröll un Schweiß
voll un Angs und Nut
d'r Sensemann jing hatt zor Sach
die Ääd die war vor jedränk met Blot
Do komen em letzte Augebleck
et wor ald fünf vür zwölf
die Buure us dem Berjische
met Mordsjebröll uns zor Hilf
d'r Knöppel draach, d'r Fläjel jöpp
su kämpfte mer Sick aan Sick
leever dud als e ne Knääch ze sin
ävver keine Meter Boddem mieh zeröck
Wä en Kölle es jebore, hät e Räch
si Levve lang
frei ze sin un frei ze odme jede Minsch
ne frei Mann.
Met Joddes un dä Buure Hilfhatte mer't am Eng jeschafft
met Trone en de Auge
un met allerletzter Kraff
manch jode Fründ kom nit mih heim
feel en d'r eetrte Reih
dät Frau un Pänz nie widdersin
dä Preis war huh doch uns Stadt wor frei
Wä en Kölle es jebore, hät e Räch
si Levve lang
frei ze sin un frei ze odme jede Minsch
ne frei Mann.
met Knöppel, Schwert un Hellebard
un ann d'r Spetz d'r kölsche Buur
zom Schlachtfeld hin noh Worringen
entlang d'r Nüßer Strooß
reefen uns Fraue un uns Pänz
-Jott met üch-
kutt gesund nach Haus
Dä Erzbischoff von Westerburg
dä wollt ald lang uns Kölle han
däm jing et nur öm Maach un Jeld
nit öm uns Siel däm Kirchemann
hä wollt se ungerwirfe uns Heimatstadt am Ring
dat durf im nit jelinge
dröm moote mir noh Worringen hin
Wä en Kölle es jebore, hät e Räch
si Levve lang
frei ze sin un frei ze odme jede Minsch
ne frei Mann.
De Sonn die stund ald ziemlich huh
do komme mer endlich aan
dä Feind hat sich schon opjestallt
siejessischer schwenkten se ihr Fahn
do hammer e Leed jesunge op uns
Vatterstadt
de Knöppele jeschwunge un uns domet
selber Moot jemaat
Wä en Kölle es jebore, hät e Räch
si Levve lang
frei ze sin un frei ze odme jede Minsch
ne frei Mann.
Om freie Feld vun Worringen schlogen
sich fuffzehndausend Mann
mer hatten ald fas verlore
am Bodden loch uns kölsche Fahn
de Luff wor oll Jebröll un Schweiß
voll un Angs und Nut
d'r Sensemann jing hatt zor Sach
die Ääd die war vor jedränk met Blot
Do komen em letzte Augebleck
et wor ald fünf vür zwölf
die Buure us dem Berjische
met Mordsjebröll uns zor Hilf
d'r Knöppel draach, d'r Fläjel jöpp
su kämpfte mer Sick aan Sick
leever dud als e ne Knääch ze sin
ävver keine Meter Boddem mieh zeröck
Wä en Kölle es jebore, hät e Räch
si Levve lang
frei ze sin un frei ze odme jede Minsch
ne frei Mann.
Met Joddes un dä Buure Hilfhatte mer't am Eng jeschafft
met Trone en de Auge
un met allerletzter Kraff
manch jode Fründ kom nit mih heim
feel en d'r eetrte Reih
dät Frau un Pänz nie widdersin
dä Preis war huh doch uns Stadt wor frei
Wä en Kölle es jebore, hät e Räch
si Levve lang
frei ze sin un frei ze odme jede Minsch
ne frei Mann.