Το δάκρυ μου σταγόνα στη βροχή
και ο πόνος μου στην έρημο κραυγή
και εσύ ξέρω δεν θα ξαναρθείς,
που ζείς...ούτε ξέρω πια που ζεις...
Ψάχνω τα ίχνη σου στο φώς των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.
Ψάχνω τα ίχνη σου στο φώς των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.
Στα χείλη μου κρεμάστηκε η σιωπή,
η σκέψη σου στη σκέψη μου γυαλί
και εσυ ξέρω δεν θα ξαναρθείς.
Που ζείς...ούτε ξέρω πια πο ζείς...
Ψάχνω τα ίχνη σου στο φώς των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.
Ψάχνω τα ίχνη σου στο φώς των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει!
και ο πόνος μου στην έρημο κραυγή
και εσύ ξέρω δεν θα ξαναρθείς,
που ζείς...ούτε ξέρω πια που ζεις...
Ψάχνω τα ίχνη σου στο φώς των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.
Ψάχνω τα ίχνη σου στο φώς των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.
Στα χείλη μου κρεμάστηκε η σιωπή,
η σκέψη σου στη σκέψη μου γυαλί
και εσυ ξέρω δεν θα ξαναρθείς.
Που ζείς...ούτε ξέρω πια πο ζείς...
Ψάχνω τα ίχνη σου στο φώς των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.
Ψάχνω τα ίχνη σου στο φώς των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει!