Vadder, de Regen, un Moder, de Sünn,
Eenmol in`t Johr kriegen se een Kind.
Regenbogenkinder de lachen Tranen
Un sind ünner`n Regenbogen boren.
Rot as dat Füer, dat Sorgen verbrennt,
Hier is jeder een Flamm.
Geel as dat Mondlicht op Dieken un Fennen,
Stolt, vun de Sünn aftostammen.
Wo Seewaterwellen öwernanner fallen,
Brandung so hell sülwergröön,
Dor klettern Kinner in`t blaue op Dünen,
Ehr Öllern wedder to sehn.
Wenn man nich weet,
Schall man lachen oder weenen,
Denn is över uns een Regenbogen to sehn.
Eenmol in`t Johr kriegen se een Kind.
Regenbogenkinder de lachen Tranen
Un sind ünner`n Regenbogen boren.
Rot as dat Füer, dat Sorgen verbrennt,
Hier is jeder een Flamm.
Geel as dat Mondlicht op Dieken un Fennen,
Stolt, vun de Sünn aftostammen.
Wo Seewaterwellen öwernanner fallen,
Brandung so hell sülwergröön,
Dor klettern Kinner in`t blaue op Dünen,
Ehr Öllern wedder to sehn.
Wenn man nich weet,
Schall man lachen oder weenen,
Denn is över uns een Regenbogen to sehn.