Pijpestelen Lyrics

Ik heb het lied al honderd maal gezongen
van zonneschijn en het leven is zo zoet
en ik zing dat lied zolang ik lucht heb in mijn longen
al giet het pijpestelen op m'n strooien hoed
La vie, la vie, la vie est formidable
zingt Chevallier, Monton of Aznavour
maar ook al is dat leven soms wel miserabel
je zingt maar door je bent tenslotte troubadour

Ik schreef een lied, terwijl de anderen sliepen
van rozengeur en louter lentelicht
toch heb ik af en toe wel anders moeten piepen
maar dan ging net mijn trein naar Hamburg of Maastricht
Maar ik heb het lied toch steeds opnieuw gezongen
van mensen ziet die zon daar boven staan
ook al klonk het af en toe wat verwrongen
als ik mijn eigen lieve zon zag onder gaan

Maar ze komt terug ook midden in misère
ze komt terug die veel bezongen zon
het kan een glimlach zijn die straalt in de parterre
het kan een kind zijn met een blauwe luchtballon
Oh, 't is de kunst om juist wanneer het donkert
het licht te zien, ook in een stil verdriet
die ene ster te zien die altijd nog wat flonkert
dat is de kunst van iedere mens s'n levenslied