คำร้อง/ทำนอง ศราวุธ ทุ่งขี้เหล็ก
เรียบเรียง สมศักดิ์ พิลารัตน์
โอ...โอย... ลูกหล่าเอย
คันเทียวทางบ่สุดเส้น อย่าหันหลังให้คนย่ำ
คือคำสอนที่พ่อย้ำยังฝังแน่นอยู่แก่นใจ
ชาตินี้น้อ..แม่นเลือกเกิดบ่ได้ เจ้าใฝ่ในทางดี..
พรสวรรค์แม่นพอมีบ่ส่ำพรแสวงนั้น
คันแทนาพอพาปั้นฮอยความฝันที่เคยส่าว
เสียดายเด้...บุญผลาได้เกิดมาเป็นลูกเจ้าแทนคุณข้าวพ่อบ่ทัน
หวนคืนวันเมื่อครั้งยังมีพ่อ พระคุณพ่อเอาพาข้าวต่างพาขวัญ
คือหลักค้ำร่มโพธิ์ของลูกหลาน พ่อหลับฝันนิรันดร์ บ่หวนคืน
ละแข็งใจบืนกลืนคำข้าวเฮือนเคยเนาบ่มีพ่อ
พเนจรหาทางไปกะบ่พ้อลำขอข้าวต่อชะตา
เขียนคำลาแปะฝาบ้านเงาความฝัน บ่ซอด...ส่อง
พ่อผมเอ๊ย..ทุกข์เพิ่นบ่ว่าดี
มีเพิ่นจั่งว่าพี่น้องสัจจะแท้ได้พบเห็น
อยู่รถเข็นเลาะขายลาบขายแรงงานในเมืองใหญ่
ลูกผู้ชายเลือดพ่อนั้นสิสรรค์สร้าง...แต่สิ่งงาม...
ตามคำวอน..โอย..พ่อสอนไว้
ได้ยินลูกบอกพ่อจ๋าแว่วเสียงวอนๆมา คือบักหล่าลูกชายพ่อ
หอบฝันคืนนามาข่าวบุญหาวิญญาณคนรอ
กุศลผลบุญให้เกื้อให้หนุนนำทางพบพ้อ
เกิดชาติไหนให้เป็นลูกพ่อ สร้างศรัทธารอห่อรักตามไป
(3 ช่าแหล่) แนมเบิ่งคันแทนา
พ่อพาปั้นสองมือกร้านเคยจับมือลูกหว่านไถ
พ่อเลี้ยงลูกหลายคนมาจนใหญ่
ลมหายใจสุดท้ายพ่อยังบ่ได้หยุดพัก
อุ่นฮักในแววตาเบิ่งก็รู้เลือดนักสู้เข้มข้นอ่อนโยนนัก
ถึงไม่เคยเอ่ยปากบอกว่ารัก กรำงานหนักก็รู้สู้เพื่อใคร
สู้สุดลมหายใจในหน้าที่ โอ...โอย...
สู้สุดลมหายใจในหน้าที่
ปั้นความฮักความดีฝากเอาไว้
ทั้งบ้านสวนไร่นาและวัวควาย
จากน้ำมือลูกผู้ชายชื่อพ่อนั้น
วันนี้ที่ลูกหอบฝันคืนบ้านเราหนอ
อยากให้พ่อร่วมยินดี
บัดนี้...ยอพาขวัญแต่งขันธ์ห้า...ขอบูชาขมาพ่อ
กองกุศลสิบพันเกวียนหมื่นล้อ บ่ เทียมเท่าท่อคุณ
ขอสวนบุญหนุนสร้างสิแปงทางสู่ชาติใหม่
เกิดเป็นกาเป็นไก่ให้ได้เป็นลูกเจ้า
ให้เฮาเป็นแส่วเชื่อนำฮอยเจ้าอีพ่อเอ๊ย...ว่าพ่อเอ๊ย
เรียบเรียง สมศักดิ์ พิลารัตน์
โอ...โอย... ลูกหล่าเอย
คันเทียวทางบ่สุดเส้น อย่าหันหลังให้คนย่ำ
คือคำสอนที่พ่อย้ำยังฝังแน่นอยู่แก่นใจ
ชาตินี้น้อ..แม่นเลือกเกิดบ่ได้ เจ้าใฝ่ในทางดี..
พรสวรรค์แม่นพอมีบ่ส่ำพรแสวงนั้น
คันแทนาพอพาปั้นฮอยความฝันที่เคยส่าว
เสียดายเด้...บุญผลาได้เกิดมาเป็นลูกเจ้าแทนคุณข้าวพ่อบ่ทัน
หวนคืนวันเมื่อครั้งยังมีพ่อ พระคุณพ่อเอาพาข้าวต่างพาขวัญ
คือหลักค้ำร่มโพธิ์ของลูกหลาน พ่อหลับฝันนิรันดร์ บ่หวนคืน
ละแข็งใจบืนกลืนคำข้าวเฮือนเคยเนาบ่มีพ่อ
พเนจรหาทางไปกะบ่พ้อลำขอข้าวต่อชะตา
เขียนคำลาแปะฝาบ้านเงาความฝัน บ่ซอด...ส่อง
พ่อผมเอ๊ย..ทุกข์เพิ่นบ่ว่าดี
มีเพิ่นจั่งว่าพี่น้องสัจจะแท้ได้พบเห็น
อยู่รถเข็นเลาะขายลาบขายแรงงานในเมืองใหญ่
ลูกผู้ชายเลือดพ่อนั้นสิสรรค์สร้าง...แต่สิ่งงาม...
ตามคำวอน..โอย..พ่อสอนไว้
ได้ยินลูกบอกพ่อจ๋าแว่วเสียงวอนๆมา คือบักหล่าลูกชายพ่อ
หอบฝันคืนนามาข่าวบุญหาวิญญาณคนรอ
กุศลผลบุญให้เกื้อให้หนุนนำทางพบพ้อ
เกิดชาติไหนให้เป็นลูกพ่อ สร้างศรัทธารอห่อรักตามไป
(3 ช่าแหล่) แนมเบิ่งคันแทนา
พ่อพาปั้นสองมือกร้านเคยจับมือลูกหว่านไถ
พ่อเลี้ยงลูกหลายคนมาจนใหญ่
ลมหายใจสุดท้ายพ่อยังบ่ได้หยุดพัก
อุ่นฮักในแววตาเบิ่งก็รู้เลือดนักสู้เข้มข้นอ่อนโยนนัก
ถึงไม่เคยเอ่ยปากบอกว่ารัก กรำงานหนักก็รู้สู้เพื่อใคร
สู้สุดลมหายใจในหน้าที่ โอ...โอย...
สู้สุดลมหายใจในหน้าที่
ปั้นความฮักความดีฝากเอาไว้
ทั้งบ้านสวนไร่นาและวัวควาย
จากน้ำมือลูกผู้ชายชื่อพ่อนั้น
วันนี้ที่ลูกหอบฝันคืนบ้านเราหนอ
อยากให้พ่อร่วมยินดี
บัดนี้...ยอพาขวัญแต่งขันธ์ห้า...ขอบูชาขมาพ่อ
กองกุศลสิบพันเกวียนหมื่นล้อ บ่ เทียมเท่าท่อคุณ
ขอสวนบุญหนุนสร้างสิแปงทางสู่ชาติใหม่
เกิดเป็นกาเป็นไก่ให้ได้เป็นลูกเจ้า
ให้เฮาเป็นแส่วเชื่อนำฮอยเจ้าอีพ่อเอ๊ย...ว่าพ่อเอ๊ย